บทที่ 1 ตอนที่ 1

ลาสเวกัสเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในรัฐเนวาดาของมหาอำนาจของโลกอย่างอเมริกา ลาสเวกัสได้ฉายาจากคนทั่วโลกว่า ‘เมืองแห่งบาป’ หรือบางครั้งก็ถูกเรียกว่า ‘มหานครแห่งการแสวงโชค’ ลาสเวกัสถือเป็นสถานที่ที่มีลักษณะพิเศษนั่นก็คือ เมืองทั้งเมืองเจริญเติบโตขึ้นมาจากความก้าวหน้าของการพนันทั้งสิ้น นักท่องเที่ยวจำนวนมหาศาลต่างหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย เพื่อเข้ามาเสี่ยงโชคเสี่ยงดวงกับแหล่งรวมกาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในโลกแห่งนี้

ไม่เว้นแม้แต่ ‘ซีซาร์ แกรนด์’ โรงแรมระดับห้าดาวของตระกูลเมอร์ดิสัน ซึ่งตอนนี้มีวูลฟ์ เมอร์ดิสันเป็นผู้บริหารสูงสุด ซีซาร์ แกรนด์เป็นโรงแรมหรูที่มีบ่อนกาสิโนขนาดใหญ่โตมหึมาอยู่ชั้นใต้ดินที่ถูกตกแต่งไว้อย่างโอ่อ่าอลังการ กาสิโนแห่งนี้ตั้งอยู่ในย่านสตริป ซึ่งย่านนี้ถือว่าเป็นหัวใจของเมืองลาสเวกัสเลยทีเดียว

ตระกูลเมอร์ดิสันประสบความสำเร็จในเรื่องของการริเริ่มสร้างโรงแรมควบคู่กับบ่อนกาสิโนเป็นเจ้าแรกของลาสเวกัส บ่อนกาสิโนส่วนใหญ่ภายในย่านสตริปหรือแม้แต่ตามริมถนนฟรีมอนต์ ล้วนแต่ถูกวูลฟ์ เมอร์ดิสันกว้านซื้อเอาไว้แทบทั้งหมด

ไม่มีใครไม่รู้จักเขา...วูลฟ์ เมอร์ดิสัน นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ไม่เคยทำงานผิดพลาดเลยสักครั้งตั้งแต่กระโดดเข้ามาในเกมธุรกิจ ชายหนุ่มประสบความสำเร็จทุกครั้งที่ลงสนาม และความกระหายต่อชัยชนะของวูลฟ์นี่แหละที่ทำให้คู่ต่อสู้ยอมรับความปราชัยตั้งแต่ยังไม่ได้ลงแข่ง

เขาประสบความสำเร็จแบบก้าวกระโดด ไม่มีใครสามารถวัดรอยเท้าของวูลฟ์ได้ ชายหนุ่มถูกโหวตจากคนทั่วทั้งโลกให้ดำรงตำแหน่งผู้ที่มีอิทธิพลมากที่สุดในมหานครลาสเวกัสห้าปีซ้อนเลยทีเดียว แต่นี่ไม่ใช่ตำแหน่งเดียวหรอกที่คนทั่วโลกมอบให้เขา เพราะวูลฟ์ยังได้รับการโหวตจากสาวๆ ทั่วโลกให้เป็นผู้ชายในฝันที่สาวๆ อยากลากขึ้นเตียงมากที่สุดมาอีกตำแหน่งด้วย

แต่วูลฟ์ไม่เคยสนใจตำแหน่งอันน่าสะอิดสะเอียนพวกนั้นพอๆ กับที่ไม่เคยให้สัมภาษณ์ใดๆ กับนักข่าว ชีวิตของเขาหากไม่ได้ทำงานอยู่ที่ซีซาร์ แกรนด์ เขาก็จะมุ่งหน้ากลับเมอร์ดิสัน พาเลซ เส้นทางของเขาไม่เคยเปลี่ยนแปลงมาตลอดห้าปีเต็ม

และถึงแม้วูลฟ์จะยุ่งกับงานมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่เคยละเลยเรื่องสุขภาพร่างกายของตัวเอง ชายหนุ่มรักกีฬาว่ายน้ำเป็นชีวิตจิตใจ สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเขาได้รับฉายาว่า ‘สิงห์จ้าวสระ’ คงเป็นเพราะไม่ว่าเขาจะลงแข่งสระไหน ชัยชนะก็ไม่เคยหลุดรอดอุ้งมือเขาไปได้เลย ไม่ใช่ว่าเขาเกิดมาเก่งกาจหรืออัจฉริยะมากกว่าคนอื่นหรอกนะ แต่เขาพยายามทุ่มเทฝึกซ้อมอย่างหนักเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ และมันก็เป็นอย่างที่เขาต้องการซะทุกครั้งไป

รอยยิ้มหยันน้อยๆ แต้มมุมปากหยักสวยของวูลฟ์ เมอร์ดิสันทันที เมื่อสมองผุดเรื่องเพศตรงข้ามขึ้นมา เพศอ่อนแอที่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งต้องการ พวกหล่อนทั้งหลายซื้อได้ด้วยเงิน แค่โปรยเศษเงินลงไปตรงหน้าผู้หญิงพวกนั้นก็พร้อมจะแก้ผ้าและกระโดดขึ้นไปอ้าขารออยู่บนเตียงแล้ว น่ารังเกียจ น่าสมเพช แต่เขาก็ยังต้องการพวกหล่อนเพื่อระบายความใคร่ที่มันมีมากมายในกายหนุ่มอยู่ดี

ร่างสูงใหญ่ที่ยืนพิงกระจกมองลงไปยังแสงสีอันศิวิไลซ์ของมหานครลาสเวกัสยามค่ำคืนเดินกลับมายังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ของตัวเอง กำลังจะทรุดนั่งลงบนเก้าอี้หนังแท้ที่สั่งตรงมาจากยุโรป เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนโต๊ะด้านขวามือก็กรีดเสียงร้องขึ้นมาซะก่อน ชายหนุ่มหยุดทุกการกระทำ แล้วรีบหยิบมันขึ้นมามองดูเบอร์ และพอเห็นว่าเป็นเบอร์ของเมอร์ดิสัน พาเลซ ลางสังหรณ์บางอย่างก็จู่โจมหัวใจหนุ่มอย่างรุนแรง

“ว่าไงเกรซี่ คุณตาเป็นอะไร” ทันทีที่กดรับและยกโทรศัพท์มือถือขึ้นแนบหู ก็เอ่ยเรียกชื่อพยาบาลส่วนตัวของคุณตาออกมาเสียงดังลั่น

“คุณแฟรงซ์...คุณแฟรงซ์ช็อกไปค่ะ”

หัวใจของวูลฟ์หล่นวูบ ชายหนุ่มคว้าเสื้อสูทมาพาดแขนขณะก้าวยาวๆ ออกจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว ปากก็ออกคำสั่งกับคู่สนทนาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างดังเล็กน้อย

“เรียกรถพยาบาลหรือยัง”

“เรียบร้อยแล้วค่ะ รถพยาบาลกำลังมา”

เสียงของพยาบาลพิเศษของแฟรงซ์สั่นเทา ในขณะที่เสียงของผู้เป็นหลานชายนั้นราบเรียบไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมา

“พาท่านไปที่โรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด ฉันกำลังจะตามไปเดี๋ยวนี้”

เอ่ยจบวูลฟ์ก็ตัดสายทิ้งทันที ชายหนุ่มแทบจะกระโดดลงไปยังชั้นล่างโดยไม่คิดจะรอลิฟต์ที่วันนี้แสนจะเชื่องช้ายิ่งนัก และพอก้าวออกมาจากลิฟต์แก้วได้เท่านั้น เขาก็รีบกระโจนขึ้นรถลีมูซีนที่คนสนิทรู้ใจอย่างเฟอร์ดินานนำมาจอดรอไว้ทันที

“คุณตาช็อก...ฉันต้องรีบไปโรงพยาบาล”

สิ้นประโยคนั้น ลีมูซีนคันงามก็แล่นทะยานออกจากย่านสตริปอย่างรวดเร็ว วูลฟ์นั่งนิ่งไปตลอดทางด้วยท่าทางเคร่งเครียด ลมหายใจหนักหน่วงถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากบางเฉียบเป็นระยะ ในขณะที่ดวงตาคมกริบสีทองอร่ามที่ไม่เคยปล่อยให้ใครหน้าไหนอ่านมันออก ตอนนี้กลับอัดแน่นไปด้วยความวิตกกังวล

คุณตาของเขาท่านแก่มากแล้ว กุมภาพันธ์ปีหน้าท่านก็จะครบหกสิบห้าปีพอดิบพอดี สิ่งที่ท่านรอคอยอยู่ก็คือการเห็นเขาแต่งงานกับหลานสาวของเนาว์ โชติวรรธนา ท่านรอคอยอยู่สิ่งเดียวนี่แหละ และแน่นอนว่าเขาไม่มีทางที่จะขัดคำสั่งของท่าน เขายินดีทำทุกอย่างเพื่อให้คุณตามีความสุข ไม่ว่าสิ่งนั้นมันจะทำให้อิสรภาพที่หวงแหนมากกว่าชีวิตเหือดหายไปก็ตาม

“ผมคิดว่าคุณวูลฟ์น่าจะไปอาบน้ำที่เมอร์ดิสัน พาเลซก่อนดีไหมครับ”